چند روز بعد از عملیات ، یک نفر رو دیدم که کاغذ و خودکار گرفته بود

دستش هر جا می رفت همراه خودش می برد..

از یکی پرسیدم: چشه این بچه؟

گفت: آرپی جی زن بوده

توی عملیات آنقدر آرپی جی زده که دیگه نمی شنوه

باید براش بنویسی تا بفهمه

گوشهایت را دادی تا ما چشم و گوشمان باز شود

چشم و گوشمان که باز نشد هیچ ، ..... بماند!

شرمنده ی ایثارت هستیم جوانمرد

عشق بود و جبهه بود و جنگ بود
عرصه بر گُردان عاشق تنگ بود

هر که تنها بر سلاحش تکیه کرد

مادری فرزند خود را هدیه کرد

در شبی که اشکمان چون رود شد

یک نفر از بین ما مفقود شد

آنکه که سر دارد به سامان می رسد

آنکه که جان دارد به جانان می رسد

دیده ام ، دستی به سوی ماه رفت

بی سر و جان تا لقاءالله رفت

زندگیمان در مسیر تیر بود

خاک جبهه ، خاک دامنگیر بود

آنکه خود را مرد میدان فرض کرد

آمد از این نقطه طی الارض کرد

هر که گِرد شعله چون پروانه است

پیکر صدپاره اش بر شانه است

تن به خاک و بوی یاسش می رسد

بوی باروت از لباسش می رسد

دشمن افکنهای بی نام و نشان

پوکه ی خونین شده تسبیحشان

کار هرکس نیست این دیوانگی

پیله وا می ماند از پروانگی

خوش آن روزى كه ما را سنگرى بود

هواى ما هواى دیگرى بود

خوش آن روزى كه دل‏ها یكصدا بود

خوش آن روزى كه جبهه كربلا بود

خوش آن روزى كه دل مى‏سوخت در تب‏

و چفیه، بوى خون مى‏داد هر شب‏

و چفیه، یادگار جبهه ‏ها بود

و چفیه ، رازدار جبهه‏ ها بود

خوش آن روزى كه با سر مى‏دویدیم‏

به خاك پاك جبهه مى‏رسیدیم‏

درون جبهه‏ها طوفان به پا بود

خدا در كنج سنگرهاى ما بود

دلى بود و خدایى بود و سنگر

دعا بود و شقایق‏هاى پرپر

هنوز آرى بسیجى مرد جنگ است‏

و در دست تمام ما تفنگ است‏

برادرهاى ما مردان جنگ‏اند

برادرهاى ما مرد تفنگ‏اند...

هنوز آرى هواى جبهه داریم‏

شقایق زادگان داغداریم‏

خزان ما، بهار ماست، امروز

شهادت، افتخار ماست ، امروز..

شهدا دعا داشتند، ادعا نداشتند

نیایش داشتند، نمایش نداشتند

حیا داشتند، ریا نداشتند

رسم داشتند، اسم نداشتند

و ما تا ابد به آنها که قمقمه ها را دفن کردند تا هوس آب نکنند مدیونیم...

ای شهید

ای روشنای خانه امید، ای شهید

ای معنی حماسه جاوید، ای شهید

چشم ستارگان فلک از تو روشن است

ای برتر از سراچه خورشید ای شهید

« زهره » به نام توست غزلخوان آسمان

با یاد توست مشعل « ناهید » ای شهید

« قد قامت الصلاه » به خون تو سکه زد

در گسترای ساحت تحمید ای شهید

تیغ سحر زجوهره خونت آبدار

گشت و شکست لشکر تردید، ای شهید

آئینه‌دار خون تو اند آسمانیان

رنگین‌کمان به شوق تو خندید ای شهید

ایمن شدند دین و وطن تا به رستخیز

فارغ شدند زآفت تهدید، ای شهید

در فتنه‌خیز حادثه‌ها جان پناه ماست

بانگی که در گلوی تو پیچید، ای شهید

صرافی جهان زتو گر نقد جان گرفت

جام شهادتش به تو بخشید، ای شهید

نام تو گشت جوهر گفتار عارفان

« عارف » زبان گشوده به تأکید، ای شهید

کتاب حماسه های همیشه

نام : محسن
نام خانوادگي : قرنی
فرزند : علی
تاريخ شهادت : 28/1/67
محلّ شهادت : فاو – عملیات تک عراق
نوع عضويت و شغل : سرباز
محلّ دفن : گلزار شهداي امام زاده محمّد هلال بن علی (ع) آران

محسن در اوّل تیر ماه 1348 در یک خانوادة مذهبی و متدیّن و زحمتکش چشم به جهان گشود .او در سن شش سالگی در دبستان 17 شهریور آران مشغول تحصیل شد و تا کلاس چهارم ابتدایی به تحصیل ادامه داد و به علّت مطلوب نبودن وضع اقتصادی خانواده اش مجبور به ترک تحصیل و در مغازة جوشکاری مشغول به کار شد . او در این مدّت خدمات فراوان و تلاش های زیادی نمود و یادگارهایی نیز بر جای گذاشت . درب و پنجره های حسینیّه و تکیّه ها و مساجد آران و بیدگل و حومة آن شاهد هنرها و زحمت های بی وقفه آن شهید عزیز می باشد .

در کنار انجام این شغل از طرف جهاد سازندگی به کردستان عزیمت نمود و در آن جا خدمات زیادی به جنگ زدگان آن مناطق نمود .

بعد از مراجعه جهت انجام خدمت مقدّس سربازی به سیستان و بلوچستان اعزام گردید و در توپخانة 15 خرداد مشغول انجام وظیفه گردید و عاقبت در تاریخ 28/1/67 بعد از پانزده ماه خدمت سربازی در عملیات تک عراق در منطقه فاو به درجه رفیع شهادت نائل شد و به معشوق خود نائل آمد و به جمع دوستان شهیدش پیوست .